حکمرانی شایسته امنیت زیستی در مزارع آبزیپروری به شناسایی و تحلیل دیدگاه ذینفعان بستگی دارد. هدف پژوهش حاضر شناسایی و تعیین جایگاه تمامی ذینفعان امنیتزیستی مزارع آبزیپروری استان کرمانشاه بود که بصورت آمیخته انجام شد. دادهها توسط نمونهگیری هدفمند از متخصصان حوزه آبزیپروری گردآوری شدند. در گام نخست پس از سه مرحله دلفی کلاسیک و مصاحبه نیمهساختاریافته با 15 نفر 29 تن ذینفع امنیت زیستی شناسایی شدند. با ترسیم ماتریس تأثیرگذاری- تأثیرپذیری، جایگاه هر ذینفع از لحاظ تأثیرگذاری و تأثیرپذیری بر اقدامات بهداشتی مزارع مشخص و با استفاده از تحلیل قدرت – منفعت نیز میزان قدرت و نوع منفعت هر ذینفع مشخص گردید. همچنین با استفاده از پرسشنامه محققساخته نقش ذینفعان و جایگاه آنها در فرآیند امنیت زیستی تعیین گردید. بر اساس نتایج، مجریان اصلی امنیت زیستی نهادهای دولتی هستند که از لحاظ قدرت دانشی، اجتماعی، سیاسی و قانونی در جایگاه بالاتری نسبت به سایر ذینفعان قرار دارند و از اجرایی شدن اقدامات امنیت زیستی منافع بیشتری کسب مینمایند. آبزیپروران بعنوان مجریان اصلی امنیت زیستی با جذب بیشترین منفعت بایست مرکز توجه سایر ذینفعان برای دستیابی به اهداف امنیت زیستی باشند. دستهای از ذینفعان (دانشگاهها) بر خلاف نقش ارزشمند آنها در پایداری اقدامات بهداشتی نقش بسیار اندکی ایفا مینمایند که این مسئله موجب تضعیف امنیت زیستی گردیده است. نتایج تحلیل محتوای متعارف منتج به شناسایی 85 جمله در قالب 38 گزارة مفهومی شد. میتوان از دستهبندی ارائهشده در تحلیل مصاحبههای قدرت و منفعت به منظور ایجاد ظرفیت، ارتقای مشارکت و تعامل بیشتر بین ذینفعان در راهبرد امنیت زیستی استفاده نمود.
علی بیگی, امیرحسین. (1402). شناسایی و تحلیل ذیربطان در امنیتزیستی مزارع آبزیپروری در استان کرمانشاه. پژوهشهای روستائی, (), -. doi: 10.22059/jrur.2023.361882.1856
MLA
امیرحسین علی بیگی. "شناسایی و تحلیل ذیربطان در امنیتزیستی مزارع آبزیپروری در استان کرمانشاه". پژوهشهای روستائی, , , 1402, -. doi: 10.22059/jrur.2023.361882.1856
HARVARD
علی بیگی, امیرحسین. (1402). 'شناسایی و تحلیل ذیربطان در امنیتزیستی مزارع آبزیپروری در استان کرمانشاه', پژوهشهای روستائی, (), pp. -. doi: 10.22059/jrur.2023.361882.1856
VANCOUVER
علی بیگی, امیرحسین. شناسایی و تحلیل ذیربطان در امنیتزیستی مزارع آبزیپروری در استان کرمانشاه. پژوهشهای روستائی, 1402; (): -. doi: 10.22059/jrur.2023.361882.1856