کشاورزی پایدار در دانش بهرهبرداری از منابع در فرایند تولید خلاصه میشود. شکلگیری این نظام مستلزم فراهمسازی بسترهای لازم برای آموزش و انعطافپذیری فکری و تحرک اندیشه در بهرهبرداران است. رهیافت مشارکت میتواند به عنوان عامل مؤثر، نقش مهمی در ایجاد دانش و شکلگیری نگرش پایدار در کشاورزان ایفا کند. مقاله حاضر سعی دارد با رویکردی جامع و با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تحلیل نقش مشارکت در کشاورزی پایدار 14 سکونتگاه روستایی دهستان ایجرود بالا در شهرستان ایجرود بپردازد. جمعآوری دادهها از طریق پرسشنامه، حجم نمونه 330 نفر و تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای مناسب SPSS انجام شده است. بررسیها نشان میدهد که سطح مشارکت با میانگین 27/2 پایینتر از حد مورد انتظار است. در این بین نتایج به دست آمده مشخص میسازند که بین آگاهی و دانش، تعهد و مسئولیتپذیری و تصمیمگیری عقلایی ارتباط مستقیمی برقرار است، به گونهای که این سازوکار یا مکانیسم ارتباط مستقیم مشارکت و کشاورزی پایدار را توجیه میکند. ضریب همبستگی 557/0 با سطح معناداری 038/0 در آزمون همبستگی اسپیرمن مؤید این امر است. بر همین اساس به منظور بهبود وضعیت کشاورزی پایدار در روستاها، توجه به مقوله مشارکت به عنوان فراگرد تولید دانش اجتنابناپذیر مینماید.
بوذرجمهری, خدیجه, خسروبیگی, رضا, & تقیلو, علی اکبر. (1391). بررسی نقش مشارکت مردم در کشاورزی پایدار نواحی روستایی (مطالعه موردی: روستاهای دهستان ایجرود بالا، شهرستان ایجرود، استان زنجان). پژوهشهای روستائی, 3(11), 163-191. doi: 10.22059/jrur.2012.29225
MLA
خدیجه بوذرجمهری; رضا خسروبیگی; علی اکبر تقیلو. "بررسی نقش مشارکت مردم در کشاورزی پایدار نواحی روستایی (مطالعه موردی: روستاهای دهستان ایجرود بالا، شهرستان ایجرود، استان زنجان)". پژوهشهای روستائی, 3, 11, 1391, 163-191. doi: 10.22059/jrur.2012.29225
HARVARD
بوذرجمهری, خدیجه, خسروبیگی, رضا, تقیلو, علی اکبر. (1391). 'بررسی نقش مشارکت مردم در کشاورزی پایدار نواحی روستایی (مطالعه موردی: روستاهای دهستان ایجرود بالا، شهرستان ایجرود، استان زنجان)', پژوهشهای روستائی, 3(11), pp. 163-191. doi: 10.22059/jrur.2012.29225
VANCOUVER
بوذرجمهری, خدیجه, خسروبیگی, رضا, تقیلو, علی اکبر. بررسی نقش مشارکت مردم در کشاورزی پایدار نواحی روستایی (مطالعه موردی: روستاهای دهستان ایجرود بالا، شهرستان ایجرود، استان زنجان). پژوهشهای روستائی, 1391; 3(11): 163-191. doi: 10.22059/jrur.2012.29225