در مقالة حاضر، رفتار مصرف‌کنندگان مناطق روستایی استان خوزستان از طریق سیستم مخارج خطی مبتنی بر تابع مطلوبیت استون‌ـ‌گری و با روش گشتاورهای تعمیم‌یافته بررسی میشود. بر اساس نتایج حاصل از تخمین، حداقل معیشت ماهانه برای خانوار روستایی استان خوزستان (متوسط بعد خانوار 9/6 نفر)، در سال 1358 معادل 3/253634 ریال بود، که در سال 1388 به 44164773 ریال رسید. ترکیب سبد حداقل معاش برای خانوارهای روستایی نشان میدهد که گروه خوراکی دارای بیشترین وزن است و گروه حمل‌ونقل و ارتباطات کمترین سهم را به خود اختصاص داده‌‌اند. گروههای خوراک، پوشاک، مسکن و تفریحات و سرگرمی کالاهای ضروری قلمداد می‌شوند و گروههای حمل‌ونقل و ارتباطات، بهداشت و درمان، و کالاهای متفرقه کالای لوکس هستند. جدول کشش‌‌های متقاطع خانوارهای روستایی نشان داد که با افزایش قیمت سایر کالاها، بیشترین کاهش مصرف در ارتباطات رخ میدهد و کمترین کاهش در مصرف مربوط به پوشاک و تفریح میشود.
زراء نژاد, منصور, خداپناه, مسعود, & دیوسالار, یدالله. (1393). حداقل معیشت در مناطق روستایی استان خوزستان (1388-1358). پژوهشهای روستائی, 5(1), 89-108. doi: 10.22059/jrur.2014.51449
MLA
منصور زراء نژاد; مسعود خداپناه; یدالله دیوسالار. "حداقل معیشت در مناطق روستایی استان خوزستان (1388-1358)". پژوهشهای روستائی, 5, 1, 1393, 89-108. doi: 10.22059/jrur.2014.51449
HARVARD
زراء نژاد, منصور, خداپناه, مسعود, دیوسالار, یدالله. (1393). 'حداقل معیشت در مناطق روستایی استان خوزستان (1388-1358)', پژوهشهای روستائی, 5(1), pp. 89-108. doi: 10.22059/jrur.2014.51449
VANCOUVER
زراء نژاد, منصور, خداپناه, مسعود, دیوسالار, یدالله. حداقل معیشت در مناطق روستایی استان خوزستان (1388-1358). پژوهشهای روستائی, 1393; 5(1): 89-108. doi: 10.22059/jrur.2014.51449
)
